Weer in Nederland

Lieve allemaal,

Dit keer weer een verslag vanaf mijn eigen bank in Nederland. Vanochtend na een goede reis, veilig aangekomen. Mijn ouders, Pieter, Rianne en Mark stonden me op te wachten. Fijn dat ze er waren!
Het voelt vreemd om weer terug te zijn in Nederland. Takalani is in één keer heel ver weg. Het deed pijn om van de kinderen en medewerkers afscheid te nemen. Ik ben echt van ze gaan houden!
De koffer is deze keer gelukkig meteen meegekomen en is al bijna uitgepakt. Heb net even op bed gelegen, maar kan de slaap niet vatten. Misschien helpt het om met jullie de laatste week in Takalani te delen.

Dinsdag was het in alle vroegte opstaan. De oudste kinderen hadden namelijk gezegd: 'Je bent overal geweest, behalve bij ons op school'. En dat kon natuurlijk niet. Dus vroeg opstaan om om 6.15 uur in schooluniform naar school te gaan. Ik zou vandaag één van de leerlingen zijn en in de verschillende klassen kijken. Leuk om de kinderen zo te zien genieten als je naast ze komt zitten in de klas.
De volgende dag ben ik samen met de diëtist van het ziekenhuis met de home based care meegeweest. Weer heel wat mensen bezocht en gesproken. Dit is goed bevallen dat de diëtist standaard één keer per week meegaat. Ben er blij mee dat dit zo'n gevolg krijgt. Ook het team van afgelopen maandag die de kinderen op de basisscholen screent komt volgende week op Takalani om alle kinderen te screenen. Na wat navraag was dit ook snel geregeld.
Donderdag ben ik de hele dag op Takalani geweest om voor de laatste dagen alles voor te bereiden. Ook heb ik een 4 uur durend gesprek gehad met vho Rosinah, directrice en iemand van de administratie. We bespraken mijn ervaringen van de afgelopen maanden nav een rapport wat ik had geschreven. Het was goed om dit gesprek te hebben, maar was ook weer een stap dichterbij het afscheid nemen.
Vrijdag voor de laatste keer naar het ziekenhuis. Ook daar zijn de afgelopen tijd veel contacten ontstaan. Het was erg leuk om daar met mijn vak bezig te zijn.
Eind van de middag met een aantal meiden nog cupcakejes gebakken voor zondag. Altijd gezellig om zo in de keuken bezig te zijn.
Op zaterdag ben ik nog een dagje uitgeweest met Maartje Kruger. Een bezoek aan de familie van Rooyen en de familie Nel. Hele fijne en lieve mensen. Beide families hebben veel meegemaakt, maar leven vol dankbaarheid. Gekletst, geklommen en lekker gegeten. Bij de familie Nel nog een rondleiding gehad in hun bedrijf waar ze vruchten drogen. Een hele gezellige dag die we met een wijntje en toastjes bij Maartje thuis hebben afgesloten.
En dan was daar dan echt de laatste dag, zondag. 's Middags hadden ze een mini-farwell georganiseerd, zoals het zelf noemden. De kinderen en medewerkers waren vol lof over de afgelopen maanden. Ook ik had een aantal dingen voorbereid. Na het officiele gedeelte was het tijd voor lekker snoepen en dansen. 's Avonds bij het koffer inpakken had ik toezicht van 6 kids. Tot het laatste moment willen ze alles meemaken.
Zelfs om 1 uur 's nachts kwam er iemand nog wat brengen van wat hij had gemaakt.
Maandag was ik al erg vroeg wakker. Met een brok in de keel de kinderen uitgezwaaid toen ze naar school gingen en daarna de laatste spullen bij elkaar gezocht. Een uur later stond er een jongen bij mij in de kamer. Hij had een excuus op school vertelt om mij nog één keer dag te kunnen zeggen. Wat een lieverd en wat zal ik iedereen gaan missen!
Om 9.30 uur vertrokken we. De hele reis is goed verlopen. Heb zelfs 6 uur geslapen in het vliegtuig!
Nu dus weer thuis met een heleboel waardevolle herinneringen. De komende dagen zal ik alles weer rustig op gaan pakken van het leven hier in Nederland en dat zal ook best weer gaan.
En wat mij betreft ben ik over een jaartje weer in Zuid Afrika om 'mijn' kinderen te bezoeken.
Bedankt voor jullie warm welkom op welke manier dan ook. Tot snel!

Veel liefs uit een nat en koud Nederland