Wat vliegt de tijd!

Lieve allemaal,

Wat later dan dat jullie van mij gewend zijn, maar hier weer een nieuw verslag vanuit Takalani.
Het was weer een drukke week. Ik dacht dat ik het al druk had, maar het kan blijkbaar nog drukker.
Vorige week stond grotendeels in teken van voorbereiden van de trip die we vrijdag hebben gemaakt naar Pumalanga. Boodschappen doen; biscuit, lollies, chips, frisdrank en fruit inslaan voor een heel weeshuis. Nieuwe kleren uitzoeken voor alle 54 kinderen. En veel kleine dingen om vrijdag een fijne dag met elkaar te hebben. En dat is gelukt. Het was erg lang en veel in de bus zitten. Ik denk wel zo'n 14 uur, maar we hebben een heleboel mooie dingen gezien, oa Gods window, de drie rondavels en watervallen.
Woensdag heb ik samen met Maartje de laatste klinieken bezocht om de smsprinters te installeren. 's Avonds samen een lekkere hollandse maaltijd gegeten en goede gesprekken gehad met op de achtergrond Nederlandse muziek. Het is prettig om af en toe even zo'n rustpunt te hebben.

Toen we vrijdag terugkwamen van de trip bleek de waterpomp kapot te zijn. Op heel het terrein geen water.
Met de oudste jongeren ben ik het weekend naar de jongerenconferentie geweest in Iyani en sliep bij de directrice van het kindertehuis, Rosinah. Ik had dus geen idee van de problemen op Takalani.
Bij ons waren we meer bezig met het omschakkelen van het weertype. In Iyani was het regenachtig, koud en modderig. Een heel verschil met de 38 graden van Siloam.
Toen ik samen met Rosinah maandagochtend in alle vroegte weer terug was bij Takalani, bleek dat het probleem van het water nog niet was opgelost. De medewerkers haalde elke dag een aantal liters water om te kunnen koken en wat te drinken, maar verder was er geen water beschikbaar.
Rosinah ging aan het bellen en ik ben met de auto vier keer op en neer geweest om elke keer 150 liter water op te halen. We hadden echt water nodig om schoon te kunnen maken. Vanaf vrijdagnacht was er geen wc doorgetrokken, niks afgewassen en schoongemaakt. Met het water kon de grote schoonmaak beginnen.
Alle medewerkers hebben deze week een cursus en zijn niet beschikbaar. Ik ben dus gepromoveerd tot child care worker. Het is hard werken. Maandag in de middag was er gelukkig weer water. En kon ik ook de eerste was draaien.
Gisteren was het Heritage day, een nationale vrije dag. Het personeel wat niet naar de cursus is, had een vrije dag. Dus nog minder personeel hier voor al het werk. Er was iemand voor de veiligheid en ik was er. Dus de schouders eronder en alle was van vier dagen wegwerken en alle andere dingen die op een dag voorbij komen. Dus vandaar ook mijn verlate verslag.
Deze hele week ben ik op Takalani om er voor de kinderen te zijn. De kinderen hebben de hele week vrij, dus zijn 24 uur per dag hier op het terrein. Gezellig, maar vind het ook pittig om dit werk te doen.
Het is druk en de tijd vliegt.
Mijn haar is er trouwens woensdag uit gehaald. Ik sliep niet lekker en het jeukte verschrikkelijk. De meiden waren wel wat teleurgesteld, maar ik heb mijn eigen haar weer terug en slaap prima.

Het is een wat korter verslag dit keer. Ga zo weer terug naar mijn kids. :) Ik zal ze zeker ontzettend missen als ik weer terug ben in Nederland. Maar gelukkig heb ik daar ook een heleboel lieve mensen om me heen. Bedankt voor jullie blijvende support!
Succes met al het (kerk)werk, koor en alle andere dingen die jullie bezighouden daar.

Mark, het duurt nog wel een weekje, maar weet niet of ik voor die tijd weer een verslag plaats. Dus vanaf hier alvast een hele fijne verjaardag volgende week!

Veel liefs van Nienke