Zwahoedi (Het gaat goed)

Lieve allemaal,

Het is weer maandag en weer tijd voor een verslag. Probeer er elke week even tijd voor te maken.
Afgelopen week ben ik drie dagen naar het ziekenhuis geweest. Erg leuk om met mijn vak bezig te zijn. Ze moeten er erg creatief zijn in de adviezen die ze geven omdat ze lang niet alle middelen voor handen hebben die wij in Nederland hebben. Maar ik zie ook wel mogelijkheden om daar wat dingen te veranderen. Ik ga voorzichtig proberen om daar in de komende vijf weken wat verandering in aan te brengen. Een voorbeeld hiervan is dat er geen communicatie is tussen de keuken en de dietisten. Dieten kunnen ze alleen voorschrijven door met familieleden te praten en hun dieetpreparaten te gebruiken. Echter de dieetpreparaten en hun budget raken op. Dus een hele uitdaging.
Ook het programma de Biggest loser gaat door. Afgelopen woensdag heb ik een praatje gehouden voor de deelnemers. Alles werd op film vastgelegd, want de dietist uit Holland kwam wat vertellen. :)

Dinsdag ben ik mee uit genomen door Bernard (tuinman) en een vriend van hem. Beide hebben ze ook op Takalani gewoond. Ze wilde me graag meer laten zien van de omgeving. We hebben een erg gezellige dag gehad. Eerst zijn we naar het Dzata museum geweest. Een museum waar we meer te weten kwamen over de geschiedenis van Venda. Daarna opzoek naar de Breathing Stone. We hebben heel wat stenen gezien, maar geen ademende. Ze mannen waren daar wat teleurgesteld over. Ze waren een stuk stiller dan de rest van de dag. We gaan nog een keer een herkansing doen, zeggen ze.
Bernard leert me af en toe ook wat dingen over tuinieren. Op een leuke manier verteld en showt hij me hoe je planten moet snoeien, groenten moet rooien e.d. Wie weet krijg ik toch nog een keer groene vingers... :)
Donderdag heb ik met een van de medewerkers (Mpho) geshopt. Samen met de taxi naar Louis Trichart op zoek naar kleren voor het personeel. 20 september hebben ze een uitje met alle kinderen en het personeel krijgt dan nieuwe werkkleding. Het was nog een hele speurtocht, maar het is gelukt.
Gisteravond was het ladiesnight. Ik had wat make-up, bodylotion e.d. gehaald. Ik zit hier mijn verhaal dus met mooie rood gelakte nagels te typen. Leuk om ze zo te zien genieten van deze kleine dingen. De meiden hebben van een pastor hairextensions gekregen. Ze wilden dat ook graag bij mij maken. Zaterdag dus op zoek geweest naar bruine extensions. Dat is gelukt in een klein winkeltje hier in Siloam. Volgende week zaterdag moet het gebeuren volgens hun. Ik ben benieuwd...
Zo blijven de dagen voorbij vliegen. Geniet hier ontzettend van het leven hier. Het is soms moeilijk voor te stellen hoe het in Nederland gaat. Als ik naar het ziekenhuis of gewoon in Siloam loop, voelt het niet vreemd meer. Al blijf ik een bezienswaardigheid.
Ook zijn er elke week wel zorgelijke verhalen wat je tegenkomt. Het leven is hier voor veel mensen moeilijk en dan zijn mensen blijkbaar in staat om hele erge dingen te doen aan hunzelf en aan hun kinderen. Dan is het leven erg oneerlijk.
Afgelopen week en komende week is de directrice van het tehuis met ziekteverlof. Ze voelde zich niet fit. Last van haar oren en duizelig. Gelukkig zijn de berichten weer wat beter en houdt ze de komende week nog rust. Ik denk dat het deels ook komt dat ze erg hard werkt. Het is een pittige baan om alles in goede orde te laten verlopen en alle partijen juist te informeren.
Dit was in hoofdlijnen weer mijn week. Ik vergeet vaak de helft op te schrijven. Het is zoveel wat ik meemaak, maar jullie krijgen zo in ieder geval een indruk.

Lois een fijne verjaardag morgen!

Voor jullie allemaal heel goede dagen gewenst en waarschijnlijk tot volgende week maandag! :)

Liefs Nienke