Ndi Matsheloni! Goedemorgen vanuit Siloam, Venda!

Het is vandaag maandag 29 juli, de 6e dag in Zuid- Afrika en het is leuk om jullie te kunnen vertellen over onze avonturen hier.
Afgelopen maandag zijn we uitgezwaaid op Schiphol. De koffer van Tineke was natuurlijk te zwaar, maar dat zal niemand verbazen. Gelukkig heeft Nienke minder bagage bij zich, dus het is de vraag wie er 3 maanden weggaat;) Met precies 23 kilo op de teller mocht de koffer mee.
In Parijs hadden we 1,5 uur vertraging, omdat er iemand ziek was in het vliegtuig. Deze persoon moest eruit, en daarna werd er nog een half uur gezocht naar zijn bagage. Maar goed, Afrikanen hebben de tijd en wij dus ook.
Dinsdagmorgen om 10.30 uur zijn we geland in Johannesburg. Bij de bagageband wachtte een minder leuke verrassing: De koffer van Nienke was niet meegekomen. Bij navraag bleek deze nog te staan in Parijs. Lekker dan. Kwam het toch nog van pas dat TIneke veel spullen mee had! Alles bij elkaar zorgde dit weer voor een uur vertraging. Vho Robert en vho Simon, degenen die ons kwamen halen, hebben daardoor heel lang op ons staan wachten. We konden ze makkelijk herkennen, omdat ze een bordje mee hadden met onze namen erop.
Toen was het tijd voor een rit van 480 km naar Siloam. We hadden van alles verwacht over ons vervoer, maar dit niet... We werden namelijk opgehaald in een splinternieuwe VW, te luxe, maar niet verkeerd;) Onderweg zijn we gestopt bij Wimpie, een soort Mc Donalds, en daarna nog bij het bedrijf van vho Robert en bij de Steenbokskeerkring. Om 19.00 uur kwamen we aan bij Takalani Childrens home, maar het hek was al dicht. Na lang toeteren ging het dan toch open…
De kinderen zaten in de grote hal op ons te wachten, maar eerst kregen we een rondleiding. We schrokken van de armoede. Er zijn 2 lange gangen met slaapzalen. 1 voor de jongens, 1 voor de meiden. De centrale ruimte is kaal. Er staan plastic stoelen en 2 tafels. In iedere gang is een douche en toiletruimte. In 1 van de slaapzalen lagen 6 kleine kinderen in 4 bedden. Dat was even slikken.
Wij slapen in een kamer in het kindertehuis. Op onze kamer stond een tafel klaar met cornflakes, een waterkoker, drinken… Echt heel gastvrij! We waren onder de indruk, dit is haast te gek, zeker als je het vergelijkt met hoe de kinderen leven.
We hebben kennisgemaakt met de kinderen, gezongen en kregen daarna nog te eten. Rijst, kip, koolsalade, groente. Heerlijk!
Woensdagmorgen hebben we uitgeslapen tot 8 uur. Toen we wakker werden, waren de kids al naar school. Wij kregen allebei een tobbe en mochten ons na het eten heerlijk douchen, wat ook wel nodig was Het was gek, maar echt genieten. Foto’ s volgen niet….
We hebben gesproken met de directrice, vho Rosinah. Alle mensen hier zijn erg aardig, gastvrij en dankbaar. Ze zeggen steeds: God bless me when He bless you.
‘s Middags kwamen de kinderen thuis en kregen ze buiten te eten. Voor ons werd apart gekookt, want het was niet de bedoeling dat we tegelijk met de kinderen aten. Er zijn trouwens 2 koks, die de hele ochtend koken voor het middag- en avondeten. Dit is meestal hetzelfde.
‘s Middags hebben we gezongen met de gitaar. Bedankt Rinske voor de goede tip! Het is fantastisch om met ze te zingen en die blije gezichten te zien. Ze komen in een kring om ons heen zitten. We kunnen ook een Vendalied zingen, omdat de melodie hetzelfde is als in het Nl. (nr 118 Welk een vriend is onze Jezus) Wat trouwens leuk is, is dat ze King of king en Weet je dat de Vader je kent al kennen, van iemand die hier eerder was.
Nienke heeft ballonnen uitgedeeld. Ongelofelijk hoe blij ze daarmee zijn! Ze blazen ze op, laten ze weer leeg lopen en komen steeds vragen om nieuwe. Ze voelen in onze broekzak of er nog wat in zit. Maar de rest van de voorraad bewaren we nog even… Ze schrikken wel erg als er 1 knapt.
‘s Avonds kijken de kinderen tv. Nienke heeft de stelling van Pythagoras uitgelegd aan een aantal jongens. Tineke heeft een aantal gitaarles gegeven.
Donderdag hebben we weer ontbeten, met brood dit keer. Daarna weer in de tobbe. Ze kwamen ons halen: you need to bath. Oke dan… Wij volgen als makke schapen. We hebben met Rosinah gepraat over de gebruiken in het kindertehuis. Ze vertelde dat de kinderen veel hebben meegemaakt, dat hun schoolresultaten nu niet goed zijn en ze zoeken naar oplossingen.
Vandaag was het koud, vooral in haar kantoor.
‘s Middags weer gezongen met de kinderen en buiten gespeeld. Ook hebben we geholpen met hun huiswerk. Dat wordt in een aparte ruimte gemaakt. Het viel gelijk wel op waardoor hun resultaten niet goed zijn. Sommigen vinden het heel moeilijk en komen er na uitleg nog niet uit. Lezen vinden ze lastig. Hun werkboeken zien er mooi uit, zijn in het engels. Maar ze zijn slim genoeg: de kleinsten laten hun opdrachten maken door 1 van de groten, dan ben je lekker snel klaar. Ze schrijven antwoorden van elkaar over. TIjdens het werken spelen er kleintjes op de tafel en is er geen toezicht. Een mooie taak voor ons. Nienke heeft ondertussen met de jongere kinderen gespeeld. Ze vinden het moeilijk om zichzelf te vermaken en genieten van de aandacht.
‘s Avonds hebben we heerlijk vis gegeten. Aan het eind van de maaltijd viel de stroom uit. De leidsters kwamen aan met kaarsen en zetten die in de gangen. Wij hebben onze zaklampen gehaald (Marcel bedankt!) en de jongsten getroost die bang waren in het donker.
De stroom bleef uitvallen, dus al snel ging iedereen naar bed. Wij hebben met een paar jongens Uno gespeeld, echt genoten! Ze vonden het een leuk spel en ondertussen werd het toch nog laat.
Vrijdag, lang verwacht, nooit gedacht en toch gebeurt… Nienkes koffer werd bezorgd! Dit zou woensdag al, toen donderdag, maar de koerier kreeg autopech. De mensen waren erg bezorgd dat Nienke geen kleren had en wilden haar geld geven om nieuwe te kopen. Niet nodig. Maar wel heel fijn dat ze nu haar eigen spullen heeft! Goed begin van de dag!
Verder zijn we vandaag bij de staffmeeting geweest, een wekelijkse vergadering van al het personeel. We hebben ons even voorgesteld en gaan een poging doen om hun namen te onthouden…

Zaterdag en zondag zijn we op pad geweest met een aantal jongens. Ze hebben ons wat van de mooie omgeving van Siloam laten zien. Zaterdag de rivier en zondag hebben we een berg beklommen. De natuur is erg mooi hier en het is leuk om met de jongens bij te kletsen. Tijdens de wandeltocht klets je weer anders met ze dan als je met ze aan tafel zit.
Verder hebben we hier onze eigen Zaza, alleen niet in een luciferdoosje. Toen we naar bed wilden gaan, zat er een enorme kakkerlak voor de deur. Wij waren duidelijk de enigste die er bang voor waren. Hier pakken ze ze gewoon op. Ze wilden dat we ze aan raakte, maar gelukkig weten ze hier niet wat ‘ Rot op’ betekent… Waarschijnlijk heeft onze mimiek genoeg gezegd, ze hebben in ieder geval weer gelachen.
Zondag was er een dienst in Takalani zelf. Veel gezongen, zelfs de kleinsten hebben voor iedereen een lied ter gehore gebracht. Ook wij warden gevraagd om een lied te zingen. Dat hebben we gedaan onder het genot van ongeveer 10 camera’s.
Vandaag zijn we voor het eerst naar twee scholen geweest om kennis te maken. Ook hier zijn we hartelijk ontvangen en willen ze graag gebruik van ons maken. Leuk om te zien hoe ze hier in Zuid Afrika les geven.
De zon schijnt, het is mooi weer en het is fantastisch om hier te zijn, met de kinderen te werken, spelen en te genieten! Takalani betekent blijdschap, dat merken we hier ook!

Groetjes aan iedereen, we hopen dat het met jullie ook goed gaat! Geniet van de warmte, want hier is het lekker koel;)

Veel liefs, Nienke en Tineke
Xx