It's freezing here!

Lieve allemaal,

Hier weer een blog van ons! Bedankt voor alle reacties, heel leuk om te lezen! Hierbij ook een antwoord op de vragen: vho is een aanspreektitel voor volwassenen die getrouwd zijn. En Alek, wat leuk dat je gelezen hebt wat we hier doen. We hebben hier een emmer om te douchen, maar ook een gewone douche. Die is lekker warm, gelukkig, want het water in de emmer is dat niet altijd;) Je hebt trouwens wel gelijk over Nick en Simon en die Suid-Afrikaanse droom, zo voelen we ons hier wel. De kinderen vroegen of we een cd hebben gemaakt, maar dat is niet zo. Ze kunnen al wel een beetje gitaar spelen!

Donderdag na het maken van onze blog kregen we hoog bezoek: de principal (directeur) van Siloam Primary school wilde met ons praten over het onderwijs in Nederland. We hebben veel besproken: over positief motiveren, dyslexie, slaan van de kinderen, werken op niveau, gebruik van concrete materialen en praktijklessen enz. Het was mooi om te besproken, bijzonder dat hij speciaal naar ons toekwam.

Vrijdag zijn we naar Gondoliketwha Christian School geweest, een prive-school. Je ziet een groot verschil met de Siloam Primary school. De klassen zijn veel kleiner, de lokalen leuker ingericht. Er zit meer structuur in de lessen. Ook hier werden we heel warm ontvangen, kregen een lekkere lunch: brood met kaas!
Thuis hebben we gespeeld met de kinderen. 's avonds hadden we een meeting met de boardmembers, het bestuur van Takalani. Ze heten ons heel hartelijk welkom en zeiden dat God ons heeft gestuurd. We hebben samen gegeten. Tafelmanieren zijn hier anders. Je eet met je handen, en praten kan gewoon met de mond vol.Zelfs al die belangrijke mensen, doen dat dus gewoon. Wel heel apart, want iedereen die zn bord leeg had vertrok. Uiteindelijk zaten wij nog samen met de tuinman, die wat eten kwam halen. Wij nodigden hem uit om erbij te komen zitten. ' Het lijkt wel kerstfeest!' Hij was onder de indruk van het vele eten. We hebben leuk gepraat in het Afrikaans! Leuk om in je eigen taal te spreken!
Zaterdag, de grote dag! Het is bijna voorjaar, dus tijd voor een voorjaarsschoonmaak. We gingen naar de dagopening met de bedoeling om daarna lekker te douchen. Eerst hebben we de kinderen nog even geholpen met hun corvee, maar dat liep wat uit de hand. Alles is hier erg vies, dus Nienke heeft met Polite alle stoelen schoongemaakt en Tineke heeft met Dumisani de hele keuken gesopt. Niet normaal, wat een vieze bende. Van boven op de kast kwam een emmer afval (botten, schillen, etensresten). Maar 4 uur later blonk alles weer. Dus toen zelf maar gedoucht... Heerlijk;)
De rest van de dag lekker relaxed, af en toe wat geholpen met huiswerk enzo.
Nienke had haar lucky day. De childcareworkers zijn niet zo fanatiek in het verschonen van luiers. Ieder kind dat je optilt, moet je eigenlijk eerst controleren op een natte broek. Anders kun je je ook zelf omkleden. Heel sneu dat kinderen de hele dag zo lopen. Dus nu zijn we hier zelf actiever in.

Zondag hadden we een kerkdienst in het kindertehuis. Lucas kwam preken. Hij is opgegroeid in Takalani en is heel dankbaar voor de tijd die hij hier heeft gehad. In november gaat hij trouwen. De ceremonie vindt plaats in het kindertehuis! Wij zijn uitgenodigd om erbij te zijn en te zingen op de bruiloft, maar dat tripje zit er niet in. Het zegt wel iets over de hartelijkheid van mensen.
's Middags heerlijk gegeten: rijst met tomatensaus, aardappels, wortel, bieten en gefrituurde kip. Kok: we love you! We hebben trouwens ook al een keer chocolademousse op.
Daarna zijn we naar een sociale vaardigheden- cursus geweest, 10 kinderen van Takalani. Zij krijgen de komende 8 weken therapie om om te gaan met de omstandigheden waarin zij leven en te leren hoe ze om kunnen gaan met anderen. Gisteren was de eerste kennismaking. Iedereen moest iets tekenen waarmee hij zich identificeert. Bijzonder om te zien wat ze dan maken en om te horen hoe ze tegen zichzelf aankijken:
Ik ben nu een kleine boom, er wordt voor mij gezorgd. Zelfs mijn kleren kies ik niet zelf, maar krijg ik. Maar ooit word ik een grote boom die vrucht draagt. Wow!
Ze waardeerden dat we erbij waren en wij vonden het zelf ook bijzonder om dit mee te maken.
Daarna zijn we veranderd in real geVenda's: ons haar is ingevlochten (een soort van). Ze gebruiken wol om alles vast te zetten en 's nachts moet je slapen met een sjaal om je hoofd om alles mooi te laten zitten. Grappig om te zien hoe ze reageren!
's Avonds nog met de oudsten gedansd en lol gemaakt.
Met de nieuwe kinderen gaat het trouwens goed. Ze lijken al aardig op hun plek te zitten. De anderen zorgen goed voor hen. Ze zien hen ook als hun nieuwe broers en zussen. De oudste jongen houdt van voetballen, de andere 2 vinden het leuk als je gitaar speelt. Een van de jongens leek ondervoedt, maar ook dit gaat nu beter. Vandaag zijn ze voor het eerst naar school.
Wij zijn nu weer in Gondoliketwa, en kunnen daar de computer gebruiken. We zijn in 3 klassen geweest, hebben les gegeven over Nederland, braaf het Wilhelmus gezongen. In 2 van de klassen zitten jongens uit Takalani, zij vonden het erg leuk dat we in hun klas waren.

Aan het eind van de week gaan we er even tussenuit: we gaan 2 dagen naar een resort en genieten van al het moois van Afrika (en van de rust;) En volgende week alweer weg: dan 3 dagen naar het Krugerpark. Time flies!

Warme groeten van een nog steeds koud Afrika. Stiekem zijn we nu wel jaloers op jullie 25 graden! Voor iedereen alle goeds gewenst en tot de volgende blog!

Liefs Nienke en Tineke