Wat een dag!

Lieve allemaal,

Nou, daar zit ik dan in mijn eentje. Dat is eigenlijk ook niet helemaal waar. Twee meiden houden me hier gezelschap als ik dit verhaal typ, Sandra en Codani. Het voelt wel wat vreemd om dit alleen te typen, maar dat het zo gaat is allemaal volgens ons plan.
Het is fijn om op deze manier al onze lieve mensen die om ons heen staan te vertellen wat we de laatste week allemaal hebben beleefd hier.
Dinsdag werden we liefdevol gewekt door twee katjes die aan onze deur stonden te krabbelen, de jongste spruiten van Takalani. Dat is nog eens gezellig wakker worden. Daarna voor de laatste keer naar Siloam Primary School. Beide hebben we les gegeven en de leraren dag gezegd. Ik kom daar misschien nog wel eens dag terug om wat werkjes die Tineke gaat toesturen te vertalen en wat prentenboeken terug te brengen, maar echt lesgeven zal het waarschijnlijk niet meer zijn.
's Middags zijn we met vho Patrick tafels en stoelen gaan kopen voor in het kindertehuis. Er stonden hier maar 4 tafels. Dus de kinderen zaten altijd met het bord op schoot te eten en huiswerk maken werd veel op de grond gedaan. De tafels en stoelen waren al wat beschadigd voor we ze gingen kopen, maar we hebben nog wat korting kunnen ritselen. Alles werd in de achterbak geplaatst en toen in een slakkengangetje op naar het kindertehuis. Alle kinderen kwamen op de auto afrennen en hielpen met uitladen. Wat was het mooi om al die glunderende gezichtjes te zien. Vho Rosinah zei tegen ons: Jullie hebben echte mensen van ze gemaakt. Ze kennen het helemaal niet om aan tafel te eten/zitten. Dat raakte ons diep.
Woensdag was de dag waarop onze trip naar Kruger National Park zou plaats vinden. We keken er erg naar uit. Voordat we weg gingen moest Tineke alvast van wat werknemers hier afscheid nemen, want die zou ze niet meer zien anders. Mooi om te zien wat er voor een band is opgebouwd in de afgelopen vier weken. Iedereen is erg dankbaar en blijft haar handen maar vasthouden. :)
Toen was het echt tijd om te vertrekken en dieren te gaan spotten. En dat is gelukt: olifanten, zebra's, steenbokken, buffels, apen, verschillende volgels en zelfs een luipaard die op de weg liep. Lucky us! We hebben 2 nachten in Mopani geslapen in een luxe 6 persoonshuisje.
Donderdag overdag lekker relaxt, bij het meer gezeten en nijlpaarden gezien en 's avonds een sunsetdrive gemaakt. Leuk geklets met een Nederlands gezin die we daar troffen en genoten van de natuur in zijn volle pracht met de ondergaande zon en later in het donker. Vandaag is onze score: een adelaar, gnoe, kudu, hyena, zebra, olifanten, springbokjes, een kameleon en heel vaag een neushoorn.
En toen de laatste dag van onze trip, vrijdag. Onderweg naar huis nog een grote kudde buffels gezien bij de rivier, olifanten, wild pigs en olifanten op de weg. Super mooi!
Het thuiskomen was een groot warm bad! De kinderen stonden ons al op te wachten en met de prayer hebben we ze nog nooit zo hard horen zingen! We zijn de gelukkigste mensen op aarde!
De volgende dag hebben we veel van onze tijd doorgebracht in de nieuwe toyroom. Een speelkamer voor de kinderen. We hebben twee tekeningen op de muur gemaakt van Jan Visch. Leuk om te doen en het resultaat mag er ook best zijn, vinden we. De kinderen vinden het erg gezellig om bij ons te zijn en te kijken naar wat we allemaal aan het doen zijn. Het resultaat is door iedereen bewonderd en is vaak vastgelegd. De bewondering ging zelfs zover dat er een man hier voor Tineke op de knieen ging. Gaat ze dan toch verloofd naar huis? :D
Maartje Kruger kwam nog even langs om afscheid te nemen van Tineke.
Tante Marrie; dat is inderdaad Maartje uit Ermelo. Ik zal de groeten aan haar overbrengen en heb haar ook uw emailadres gegeven. Al pratend kwamen we er inderdaad achter dat jullie elkaar kennen.
En dan de dag van het afscheid van Tineke met de kinderen. Eerst een kerkdienst, veel gezongen. Heerlijk om dit samen te doen.
Om 16.00 uur was er een officieel afscheid. Verschillende speeches werden er gehouden. Door de oudste jongen van het kindertehuis en door een boardmember. Allemaal zijn ze vol dankbaarheid over wat Tineke hier heeft kunnen doen. Ook kregen we beide een op maat gemaakte Venda-jurk en bijpassende sieraden. Erg mooi! We hebben ons meteen omgekleed en de rest van de dag in deze traditionele kleding gelopen. Tineke heeft ook mooie woorden gesproken van dankbaarheid en hebben onze cadeautjes gegeven. De kaarten uit Nederland en de armbandjes. Heel bijzonder zo alles bij elkaar.
Toen was het tijd voor een feestje. De muziek ging aan en heerlijk gedanst! Konden we de tijd maar stoppen... Maar het is tijd geworden om echt afscheid te gaan nemen. De laatste prayer met Tien. Best moeilijk dat ze afscheid moet nemen van alle kids, maar ze heeft het super goed gedaan! De oudsten wilden elke minuut die er nog met Tineke te spenderen viel nog meemaken. Alles werd onder toezicht van hun gedaan. Wat een schatten! Zelfs de volgende morgen voor het naar school gaan kwamen ze nog even langs om de laatste knuffel te geven.
Gister was het echt zover voor Tineke om haar terugvlucht te nemen naar Nederland. We waren mooi op tijd op het vliegveld in Johannesburg.:) 15.00 uur, terwijl haar vlucht pas om 23.15 uur zou. gaan. Beter te vroeg dan te laat zullen we maar zeggen. We hadden ruim de tijd om met elkaar alle herinneringen op te halen. Wat hebben we een fijne tijd met elkaar en iedereen van Takalani gehad! We are blessed to be a blessing! Ons afscheid was best even moeilijk, maar we houden de komende weken contact.
Daarna ging ik met de twee mannen op zoek naar de auto om naar een B&B te gaan in Pretoria. Dat is nog best lastig om je auto te vinden als je niet meer precies weet waar je hem hebt gelaten. We gingen van de 2e naar de 3e etage, toen weer terug naar de 2e en onee toch naar de 3e en uiteindelijk bleek de auto op de 4e etage te staan. Zorgde wel weer voor een lach op mijn gezicht.
Gelukkig goed geslapen na een fijn telefoongesprek met Willemien.
Vandaag vroeg ontbeten en een goede terugreis gehad naar Takalani. Ook hoorde ik dat Tineke veilig is geland in Nederland. Fijn! Ze was vast eerder thuis dan ik. :) Tien, ga lekker genieten van alle lieve mensen in Nederland! Bedankt voor de supertijd!
De kinderen waren blij me weer te zien en ik hun. Het is goed om weer terug te zijn. De komende dagen ga ik afspraken maken om de komende tijd te vullen. Ga waarschijnlijk hier in het ziekenhuis werken en met de homebased care mee. Leuk om weer nieuwe dingen te gaan doen.

Bedankt voor al jullie lieve berichtjes! Dat doet goed! Tineke zal binnenkort foto's op de weblog zetten, dus dan kunnen jullie ook de beelden ervan zien.
Veel liefs van mij en tot het volgende verslag!